Od czasów które pamiętamy w starych, dobrych, polskich komediach (jak na przykład “Czterdziestolatek”), czyli przyjemne lata siedemdziesiąte oraz osiemdziesiąte ubiegłego wieku w polskich mieszkaniach coraz częściej zaczęły pojawiać się meblościanki. Kilka segmentów o charakterze meblowym, które posiadają wspólne ściany boczne (tworzące części pionowe) w celach oszczędności materiałów oraz miejsca tworzą właśnie meblościankę. Nazwa powstała od widocznego połączenia ściany z meblami. Co najczęściej się w niej znajduje? Mniej więcej na środku (zarówno w pionie jak i w poziomie) instalowany jest telewizor oraz ewentualne sprzęty współgrające z nim, takie jak głośniki, odtwarzacze video (dziś DVD) bądź konsole do gier. Pozostałe części często służą jako domowa biblioteczka, czasami nawet połowa meblościanki jest wypełniona książkami zarówno starymi, jak i nowymi, chaotycznie poukładanymi, bądź uporządkowanymi wielkością, datą wydania, częstotliwością czytania lub w inny, znany tylko mieszkańcom lokalu sposób. Ponadto część służy jako kredens, czyli znajdują się tam zastawy do stołu na specjalne okazje, kieliszki, nalewki lub inne niecodzienne alkohole oraz tak zwana bielizna stołowa -chodzi tu o obrusy. Większość półek na całej meblościance obsypana jest różnymi drobnymi pamiątkami, porcelanowymi figurkami, zasuszonymi kwiatami, zdjęciami rodzinnymi w ramkach.
