Mówiąc o meblarstwie warto wspomnieć o tak zwanych epokach drewnianych mebli. Jednym z elementów, które stanowi podstawę jednego z wielu podziałów obecnych w meblarstwie jest rodzaj drewna jakiego używano do produkcji mebli. Gatunek użytego drewna, to jaki ma kolor oraz fakturę wpływa w znaczący sposób na to jak wygląda dany mebel. To jakiego drewna używano w danym okresie do produkcji meble mówi także dużo o danej epoce oraz żyjących w niej ludziach. Wskazuje się osiem podstawowych gatunków drewna, które używanego są do produkcji mebli. Chodzi oczywiście o palisander, dąb, orzech, sykamorę, mahoń, satynowiec, klon oraz heban. W zależności od stosowanego rodzaju drewna można w meblarstwie mówić o następujących epokach: epoka dęba, orzecha, mahoniu, satynowca oraz hebanu. Epoka dębu rozpoczyna się wraz z rokiem 1600. Dąb dominował w meblarstwie przez okres średniowiecza oraz renesansu. Dąb został wyparty przez orzech. Miało to miejsce na początku wieku XVII. Dąb z pewnością był tak popularnym gatunkiem drewna między innymi dlatego, że wyróżniał się niezwykłą trwałością. Jest to także drewno, które jest bardzo mocno odporne na inwazje wszelkich szkodników. Jego wadą jest jednak trudność z jaką poddaje się obróbce. Jego wadą jest także bardzo długi czas schnięcia. Dąb nawet po całkowitym wyschnięciu może się także odkształcać.
