W drugiej połowie dziewiętnastego wieku pojawił się w sztuce, a więc także i w meblarstwie styl określany mianem historyzmu. W dużym skrócie można ten styl określić jako powrót do tego, co w przeszłości było już obecne. Wyraźnie można było więc dostrzec tendencję, która polegała na naśladowaniu wzorów, które kiedyś już były obecne. W odniesieniu do tego stylu stosuje się wymiennie dwa terminy: eklektyzm oraz historyzm. W meblarstwie za sprawą tego stylu nie pojawiło się wiele nowych rozwiązań. Formy mebli oraz pojawiające się na nich zdobienia były kopiowane z istniejących mebli, które zachowały się ze starszych epok. Tym co odróżniało meble dawne od tych, które produkowano w tym okresie były zdecydowanie mniejsze rozmiary. Meble te były bowiem przeznaczone do niewielkich pomieszczeń. Nie miały znajdować się w wielkich pałacach gdzie przestrzeń była niemalże nieograniczona. Zmienił się także sposób produkcji. W dawnych czasach meble produkowane były tylko i wyłącznie za pomocą rąk. W tym czasie pojawiły się natomiast maszyny, które pozwoliły nieco usprawnić proces produkcji mebli. Styl ten określany bywa jako styl Ludwika Filipa jeśli mówimy o nim we Francji, jako styl Izabeli jeśli mamy na myśli Hiszpanię oraz styl wiktoriański jeśli chodzi nam o Wielką Brytanię. Cały czas chodzi jednak o to samo czerpanie z dawnych wzorców.
